Hij is groot en ik is klein…

Ondanks de grote euforie die mijn job in mij heeft losgeweekt, voelde ik mij vandaag zeer klein daar in het voormalige Big Brother-huis. En dat is dan voor een keer letterlijk te nemen.

De Harlem Globetrotters komen binnenkort naar ons land. En om de tour te promoten zakte Eugene Wildkat Edgerton in hoogsteigen persoon af naar “Belgium” om er een kleine ronde van Vlaanderen te doen. Naast een aantal ziekenhuizen, scholen, winkelstraten …passeerde hij dus ook even in “mijn green room”. We zouden een spot met hem opnemen en bovendien was hij de live gast in The Life is Live Show.

Ik nam een fikse aanloop en probeerde tot 3 keer toe mijn hand in de zijne te drukken. Pas bij de derde keer sprong ik hoog genoeg. De twee vorige pogingen leverde mij enkel een goed zicht op zijn knie op. Toen ik hem eindelijk in ons green room had kunnen proppen verwachtte ik mij meteen aan een lijst van onmogelijke dingen die ik zou moeten doen om het hem gemakkelijk te maken…want zo zijn wereldsterren toch ? Een wereldster is hij zeker, maar van capriolen had hij nog nooit gehoord “capri..what ???”. Een platte water en een ijsje voor zijn entourage..that’s all man.

Amerikanen moet je nooit leren een ster te zijn. Hij deed de opnames alsof hij nooit anders had gedaan en had maar 1 ! take over nodig. “Wow…you are amazing, you did it in no time” – “I don’t want to keep my lobster in Oostende waiting man”. Een goeie reden en dus nog snel even op de foto zodat hij die boven zijn bed kan hangen, een handtekening vragen, onze basketbal laten signeren en een sleutelhanger aftroggelen en ik blij als een klein kind met Grote Eugene uit Arizona naar de uitgang.

Ik wuifde hem uit, zette mijn eierschaaltje weer recht op mijn hoofd en fladerde weer vrolijk het Big Brother-huis in.